«Ο Μπετόβεν αγαπούσε να κάνει περιπάτους στην εξοχή, παίρνοντας μακρινά μονοπάτια που διέσχιζαν δάση, κοιλάδες και βουνά. Μια μέρα ενώ περπατούσαμε μαζί, βρεθήκαμε σ’ ένα μοναχικό δάσος, στις όμορφες βουνοπλαγιές του Baden. Παρατήρησα ότι ο Μπετόβεν ήταν βυθισμένος στις σκέψεις του. Ήξερα ότι κάτι τέτοιες στιγμές βρισκόταν στα ανώτερα ύψη της δημιουργίας. Έτσι προσπάθησα να μην τον ενοχλήσω και συνέχισα να περπατώ δίπλα του σιωπηλός. Αφού περπατήσαμε για καμιά ώρα, καθίσαμε κατάχαμα στο χορτάρι να ξεκουραστούμε.
Ξαφνικά, από μιαν άλλη πλαγιά ακούστηκε ο μακρινός ήχος ενός σάουμ (μεσαιωνικό όμποε). Η απροσδόκητη μελωδία κάτω από τον καθαρό γαλάζιο ουρανό, μέσα στη βαθιά μοναξιά του δάσους με εντυπωσίασε βαθιά. Ο Μπετόβεν καθόταν σιωπηλός δίπλα μου και δεν μπόρεσα να αποφύγω τη σκέψη ότι δεν είχε ακούσει τίποτα! Ήταν τότε που για πρώτη φορά συνειδητοποίησα ότι η ακοή του είχε κατά πολύ εξασθενήσει ! Για να μην τον οικτίρω, έπεισα τον εαυτό μου ότι δεν ακούστηκε τίποτα.
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής, χωρίς ο δάσκαλος να ακούει τον οποιοδήποτε από τους ήχους τους δάσους. Η γλυκιά γοητεία που μου ασκούσαν άλλοτε αυτοί οι ήχοι, τώρα μου προκαλούσαν θλίψη. Περπάτησα δίπλα του σιωπηλά. Εκείνος όπως και πριν ήταν βουτηγμένος στους δικούς του εσωτερικούς ήχους.
Όταν κάμποσες ώρες μετά φτάσαμε στο σπίτι , εκείνος κάθισε στο πιάνο και αναφώνησε: «τώρα θα παίξω κάτι για εσένα». Με ακαταμάχητη φλόγα και δύναμη έπαιξε το allegro της Μεγάλης Σονάτας σε Φα ελάσσονα ( Appassionata). Η μέρα εκείνη, θα μου μείνει για πάντα αξέχαστη!»
Ferdinand Reis, συνθέτης, φίλος, γραμματέας και βιογράφος του L.V.Beethoven.
Ακολουθεί ανάλυση της σονάτας για το μάθημα της μορφολογίας, από τον σπουδαστή του ωδείου Ars Musicalis, Αλέξη Μεγάλο, της τάξης Ανώτερων Θεωρητικών, της Π. Χρόνη.
Ars Musicalis 