Οι Κήποι του Σάλλεϋ γίνονται το σκηνικό ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, αλλά και πηγή έμπνευσης Ποιητών και Μουσικών!
«Κάτω από τους κήπους του Salley την αγάπη μου συνάντησα.
Μου ζήτησε να την αγαπώ απλά, έτσι όπως τα φύλλα μεγαλώνουν στο δέντρο.
Αλλά εγώ, που ήμουν νέος και ανόητος, αρνήθηκα….
Στο γρασίδι πλάι στον ποταμό η αγάπη μου και εγώ καθίσαμε,
Ζήτησε να ζήσω απλά, έτσι όπως το γρασίδι μεγαλώνει στους φράχτες.
Αλλά εγώ ήμουν νέος και ανόητος,
και τώρα πια γεμάτος δάκρυα… » Συνέχεια
10 Φεβρουαρίου 1785, ο Wolfang Amadeus Mozart τραβάει την τελευταία διαστολή στο κοντσέρτο του για πιάνο σε ρε ελάσσονα και το έργο περνάει από τα χέρια του συνθέτη στα χέρια του αντιγραφέα. Πρόκειται να παιχθεί την επομένη, 11 Φεβρουαρίου στο Mehlgrube Casino της Βιέννης. Σολίστας θα είναι ο ίδιος ο συνθέτης, και μάλιστα θα παίξει το νέο του κοντσέρτο στο ολοκαίνουριο πιάνο του που διαθέτει και …. πεντάλ! Συνέχεια
Ο Ντον Τζιοβάνι είναι…..μεγάλος γόης. Ζει για να γοητεύει και να κατακτά γυναίκες έως ότου έρχεται αντιμέτωπος με το φάντασμα του πατέρα της Ντόνα Άννα, τον οποίο ο ίδιος είχε σκοτώσει. Του προσφέρει μια τελευταία ευκαιρία για να αλλάξει, διορθώνοντας το γεμάτο απρέπειες παρελθόν του. Ο Ντον Τζιοβάνι, όμως, δεν μπορεί να αλλάξει
παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις. Όταν οι πόρτες ανοίξουν στην τελευταία πράξη και τον βυθίσουν στην κόλαση, θα είναι πολύ αργά για τον ίδιον!
Όπερα σε δύο πράξεις του Wolfgang Amadeus Mozart, με Ιταλικό λιμπρέτο του Lorenzo da Ponte, ο οποίος όπως παραδέχτηκε στα απομνημονεύματα του, κατά ένα μεγάλο μέρος βασίστηκε στο ομώνυμο λιμπρέτο του Giovanni Bertati , και περιγράφει τις περιπέτειες του ερωτύλου Δον Ζουάν.
Είναι η δεύτερη από τις όπερες του Μότσαρτ, γράφεται μετά από τους Γάμους τους Φίγκαρο και πριν από το Cosi fan Tutte (Έτσι Κάνουν Όλες) Ο ίδιος ο Μότσαρτ την κατατάσσει ως είδος στην opera buffa, ωστόσο η όπερα, που συνήθως χαρακτηρίζεται ως κωμική, συνδυάζει το μελόδραμα και το υπερφυσικό με πολλά ιλαροτραγικά και λυρικά στοιχεία. Συνέχεια
Την περίοδο που γράφεται η Ένατη συμφωνία ο Μπετόβεν είναι απολύτως κουφός, όμως για διαφημιστικούς κυρίως λόγους ο διευθύνει μόνος του τη συμφωνία
Στις 7 Μαΐου του 1824, στο θέατρο Theater am Kärntnertor της Βιέννης, ο απολύτως κουφός Beethoven αποφασίζει να διευθύνει ο ίδιος την 9η συμφωνία του. «…δηλαδή στεκόταν μπροστά στο αναλόγιο και διηύθυνε θυελλωδώς. Άλλες φορές σηκωνόταν ψηλά, άλλες φορές χαμήλωνε. Συμπεριφερόταν λες και ήθελε να παίξει μόνος του το κάθε όργανο», αναφέρει ένας από τους μουσικούς της ορχήστρας στο ημερολόγιο του.
Carolin Unger,λυρική τραγουδίστρια που ο συνθέτης την είχε επιλέξει ως μία από τους σολίστ της συναυλίας
Συνεπαρμένος, συνέχιζε να διευθύνει ακόμα και όταν το έργο έχει τελειώσει. Η Καρολίν Ούνγκερ, πήγε προς το μέρος του και τον έστρεψε προς το ακροατήριο, ώστε να δεχτεί τον ενθουσιασμό του κοινού!
Ενώ σε μια άλλη μαρτυρία αναφέρεται «Το κοινό αντιμετώπισε αυτόν τον μουσικό ήρωα με όλες τις τιμές, ακούγοντας αυτό το εκπληκτικό έργο, ενώ πολλές φορές κατά τη διάρκεια αυτού, το κοινό ξεκινούσε να χειροκροτεί από θαυμασμό. Το κοινό, του έδωσε 5 λεπτά συνεχόμενων χειροκροτημάτων, ενώ στον αέρα πετούσαν, καπέλα, μαντήλια και σηκωμένα χέρια, ώστε ο Μπετόβεν, που δεν μπορούσε να ακούσει, να καταφέρει να δει τουλάχιστον τον μεγάλο ενθουσιασμό του κοινού!» Συνέχεια
O Eriκ Satie ως μαθητής ήταν μάλλον… κακός. Ουδείς περίμενε ότι θα ασχολείτο με τη μουσική αφού μάλιστα αρκετά νωρίς παράτησε το ωδείο του Παρισιού για να καταταγεί ως εθελοντής στο στρατό.
Όμως, οι αλλαγές που μπορεί να επέλθουν στον ανθρώπινο χαρακτήρα είναι απρόβλεπτες! Έτσι, εφόσον υπηρέτησε το Γαλλικό στρατό για 3 περίπου χρόνια αποφάσισε να επιστρέψει στη μουσική και να αφοσιωθεί στη σύνθεση. Συνέχεια
J. Brahms
Οι δύο ραψωδίες για πιάνο, op 79 του Γιοχάνες Μπραμς, γράφτηκαν το καλοκαίρι του 1879, όταν ο συνθέτης διένυε την ωριμότερη συνθετική του περίοδο. Διακρίνονται και τα δύο από πάθος και ένταση αλλά οι δομικές διαφορές που έχουν μεταξύ τους είναι ευδιάκριτες.
Η πρώτη, η ραψωδία σε σι ελάσσονα , μοιάζει με κραυγή απελπισίας Συνέχεια
Οι συντελεστές της πρώτης παράστασης του μπαλέτου «Η ωραία κοιμωμένη» , του Πιοτρ Ιλιτς Τσαικόφκσυ
15 Ιανουαρίου 1890, στο θέατρο Marinsky στην Αγία Πετρούπολη, κάνει πρεμιέρα το μπαλέτο «Η Ωραία Κοιμωμένη» του Πιότρ Ιλιτς Τσαικόφσκυ. Η επιτυχία της παράστασης ήταν τέτοια που ξεπέρασε σε ευνοϊκές κριτικές ακόμη και τη Λίμνη των Κύκνων! Κατά τη διάρκεια της πρεμιέρας ο Τσάρος Αλέξανδρος Γ’ κάλεσε τον Τσαικόφσκυ στο θεωρείο του, κάνοντας την απλή παρατήρηση «Πολύ ωραία». Ο συνθέτης που προφανώς περίμενε μια πιο ενθουσιώδη ανταπόκριση, αισθάνθηκε ενοχλημένος…..
Ftancis Poulenc
Ο Φρανσίς Πουλένκ ήταν ίσως ο δημοφιλέστερος από τους συγχρόνους και νεότερούς του συνθέτες. Με τα έργα του εξελίχθηκε και έφθασε στο κορύφωμα της μία κατ’ εξοχήν γαλλική μορφή, η «μελωδία».
Γεννημένος στις 7 Ιανουαρίου 1899, σε μεγαλοαστική οικογένεια του Παρισιού, πήρε τα πρώτα μαθήματα πιάνου από το μητέρα του Jenny Royer, που ήταν ερασιτέχνης πιανίστρια. Το ταλέντο του στη σύνθεση δεν άργησε να φανεί, όμως ο πατέρας του εναντιώθηκε στην επαγγελματική σπουδή της μουσικής. Σε ηλικία 15 ετών, γνωρίζεται με τον Ricardo Viñes, Καταλανό καθηγητή, ο οποίος τον μυεί στη μουσική της εποχής των Κλωντ Ντεμπυσσύ, Ιγκορ Στραβίνσκι και Ερίκ Σατί. Συνέχεια
Ποια περίοδο ονομάζουμε κλασσική;
Τι είναι το ύφος galante;
Ποια η συμβολή του Johann Stamitz στη διαμόρφωση της συμφωνικής μουσικής;
Ποιες από τις όπερες του Mozart είναι Seria και ποιες Buffa;
Κατά πόσο επηρεάστηκε ο Mozart από τους Bach και Ηaydn και πως μπορούμε να διακρίνουμε στα έργα του αυτές τις επηρροές…
Πτυχιακή Εργασία του Αλέξη Μεγάλου, για το ωδείο Ars Musicalis, υπό την επιμέλεια της υπεύθυνης καθηγήτριας Παναγιώτας Χρόνη.
Ο Τζιοβάνι Μπατίστα Περγκολέζι, γεννήθηκε στο Τζέζι της Ιταλίας στις 4 Ιανουαρίου 1710 και πέθανε στις 16 Μαρτίου 1736.Το οικογενειακό του όνομα ήταν Ντράγκι, αλλά με τη μετακόμιση από την Πέργκολα στο Τζέζι το όνομα της οικογένειας άλλαξε σε Περγκολέζι (από την Πέργκολα).
Σε ηλικία 10 ετών γράφεται στο Conservatorio dei Poveri, της Νάπολης όπου χαρακτηρίζεται από τους διδάσκοντες ως εξαιρετικού χαρίσματος βιολονίστας.
Το 1732 διορίζεται ως μαέστρος στην αυλή του πρίγκιπα του Stigliano και συνθέτει μια Ναπολιτάτικη όπερα μπούφα με τον τίτλο «Lo frate ’nnammorato», και τη Λειτουργία του σε ρε ελάσσονα. Και τα δύο έργα του γνώρισαν την επιτυχία. Συνέχεια
Ars Musicalis 