J. Brahms
Οι δύο ραψωδίες για πιάνο, op 79 του Γιοχάνες Μπραμς, γράφτηκαν το καλοκαίρι του 1879, όταν ο συνθέτης διένυε την ωριμότερη συνθετική του περίοδο. Διακρίνονται και τα δύο από πάθος και ένταση αλλά οι δομικές διαφορές που έχουν μεταξύ τους είναι ευδιάκριτες.
Η πρώτη, η ραψωδία σε σι ελάσσονα , μοιάζει με κραυγή απελπισίας που δεν κοπάζει παρά στο πολύ ήρεμο μέρος της , όπου παρέχεται η απαραίτητη λύση του δράματος. Γραμμένη σε μορφή σκέρτσου, θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχει βαθιά συγγένεια με το σκέρτζο σε σι ελάσσονα του Chopin.
Η δεύτερη σε σολ ελάσσονα είναι ένα από ta δημοφιλέστερα έργα του πιανιστικού ρεπερτορίου και η δομή της θυμίζει φόρμα σονάτας. Τα έντονα σκοτεινά χρώματα και οι δραματικοί τόνοι που κυριαρχούν, μας προϊδεάζουν για την ακρόαση της μεγαλειώδους 4ης Συμφωνίας του
- Δημοσιεύθηκαν και τα δύο στις 20 Ιανουαρίου 1880 και αφιερώθηκαν στην φίλη του Elisabeth von Herzongenberg, με την οποία αποφάσισαν από κοινού να ονομάσουν τα έργα Ραψωδίες, και όχι κομμάτια για πιάνο όπως είχε αρχικά σκεφθεί ο συνθέτης.
Ars Musicalis 