Tο ορατόριο (ρητορική είναι ακριβής μετάφραση από τα Ιταλικά) είναι λυρικό έργο, ευρείας κλίμακας, για ορχήστρα , χορωδία και λυρικούς τραγουδιστές. Με δομή πανομοιότυπη της όπερας, χωρίς όμως σκηνική δράση και με απλούστερη πλοκή, τα θέματα των ορατορίων αντλούνται κατά κανόνα από τη Βίβλο και έχουν θρησκευτικό περιεχόμενο. Υπάρχουν βεβαίως και κάποιες εξαιρέσεις όπως κάποια από τα ορατόρια του Χαίντελ (Ηρακλής, Σεμέλη) που αντλούν το περιεχόμενο τους από την ελληνο-ρωμαϊκή ιστορία και μυθολογία.
Δομικά ,το ορατόρια αποτελείται από μία εισαγωγή-ouverture, άριες, recitativo-απαγγελία, που βοηθά στην ταχεία εξέλιξη του δράματος και τα χορικά που συνήθως συνοδεύονται από τύμπανα ή τρομπέτες. Το κείμενο του ορατορίου ονομάζεται λιμπρέτο-libretto.
Οι ρίζες του ορατορίου ανάγονται στην Ιταλική Αναγέννηση, ενώ ως πρώτος συνθέτης ορατορίου φαίνεται να είναι ο Emilio de Cavalieri που έγραψε το ορατόριο «Rappresentatione di anima et di corpo» σε λιμπρέτο του Agostini Manni (1548-1618 Δημοφιλή ορατόρια έως και τις μέρες μας είναι το «Ορατόριο των Χριστουγέννων» του J.S.Bach, « Η Δημιουργία» του J. Haydn και ο «Μεσσίας» του G. Handel.