Κορυφαίος Τσέχος συνθέτης της ρομαντικής περιόδου «πατέρας της Τσέχικης  εθνικής σχολής»  ο Αντονίν Λέοπολντ Ντβόρζακ, [Antonín Leopold Dvořák], γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1841 στο Νελαχότσεβες, , ένα χωριό στον ποταμό Μολδάβα βόρεια της Πράγας που τότε βρισκόταν υπό Αυστριακή κατοχή.
Ο Άντονιν ήταν ο πρωτότοκος από τα οκτώ παιδιά ης Άννας Ζντένεκ και του Φράντισεκ Ντβόρζακ (κρεοπώλη πανδοχέα και επαγγελματία οργανοπαίχτη του τσίτερ) Ο πατέρας  από νωρίς αναγνώρισε τη μουσική ευφυΐα του παιδιού του κι έτσι σε ηλικία 6 ετών, ο Αντονιν  Ντβόρζακ παίρνει τα πρώτα μαθήματα μουσικής στη σχολή του χωριού του. Το 1857 γράφεται στην Εκκλησιαστική Σχολή της Πράγας, και σταδιακά εξελίσσεται σε ολοκληρωμένο βιολονίστα αλλά και βιολανίστα. Τη δεκαετία του 1860 συμμετέχει ως βιολανίστας στη Θεατρική Ορχήστρα της Βοημίας, υπό τη διεύθυνση του  Μπέντριχ Σμέτανα.  Το 1871 παραιτείται από την ορχήστρα και αφοσιώνεται στη σύνθεση και τη διδασκαλία. Αυτήν  την περίοδο ερωτεύεται μία από τις μαθήτριές του, την Josefína Čermákova και γράφει γι αυτήν τον κύκλο τραγουδιών Κυπαρίσσια, (Cypřiše) . Η Josefína όμως παντρεύεται κάποιον άλλον και το 1873 ο Ντβόρζακ παντρεύεται την αδερφή της, Άννα, με την οποία αποκτά εννιά παιδιά.

 Παράλληλα, ο Ντβόρζακ αρχίζει να αναγνωρίζεται ως σημαντικός συνθέτης και προσλαμβάνεται ως οργανίστας στο ναό του Αγίου Άνταλμπερτ στην Πράγα. Το 1875 συνθέτει δεύτερο  κουιντέτο εγχόρδων ένα σημαντικό έργο που τραβά την προσοχή του Γιοχάνες Μπραμς, και γίνεται η αφορμή μιας σημαντικής φιλίας. Με παρότρυνση του Μπράμς ο μουσικός εκδότης  Σίμροκ, παραγγέλνει στον Ντβόρζακ την πρώτη συλλογή  Σλαβονικών Χορών, οι οποίοι εκδίδονται το 1878.

Το Στάμπατ Μάτερ (θρησκευτική καντάτα για σολίστες , χορωδία και ορχήστρα) του χαρίζει τη Ευρωπαϊκή αναγνώριση και το 1884, ο Ντβόρζακ  επισκέπτεται την Αγγλία Εδώ θα γραφεί η 7η Συμφωνία του γράφτηκε στο Λονδίνο  που την πρωτοπαρουσιάζει το 1885. Εννέα ακόμη φορές θα επισκεφτεί το Λονδίνο, διευθύνοντας τις περισσότερες φορές τα έργα του ο ίδιος. Το 1890, επισκέπτεται τη Ρωσία, και διευθύνει ορχήστρες στην Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη. Το 1891 λαμβάνει τιμητικό τίτλο από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και το Ρέκβιεμ του πρωτοπαρουσιάζεται  στο Μουσικό Φεστιβάλ του Μπέρμιγχαμ.

Από το 1892 μέχρι το 1895, ο Ντβόρζακ είναι ο διευθυντής του Εθνικού Ωδείου των ΗΠΑ  στην Νέα Υόρκη, με ετήσιο μισθό 15.000 δολάρια (20 φορές υψηλότερος από τις ετήσιες απολαβές του στην Ευρώπη!) Εδώ ο Ντβόρζακ γνωρίζει τον μετέπειτα μαθητή του, Χάρι Μπάρλεϊ (Harry Burleigh), έναν από τους πρώτους αφροαμερικανούς συνθέτες, ο οποίος φέρνει σε επαφή τον Ντβόρζακ με τα παραδοσιακά αμερικανικά Σπιρίτσουαλς.

Τον χειμώνα και την άνοιξη του 1893 και ενώ διαμένει  στην Νέα Υόρκη, ο Ντβόρζακ συνθέτει  την 9η Συμφωνία, την επονομαζόμενη «Συμφωνία του Νέου Κόσμου».

Το καλοκαίρι του 1893, ενώ  βρίσκεται με την οικογένεια του στην τσεχόφωνη κοινότητα του Σπίλβιλ της Αϊόβας, συνθέτει το Κουαρτέτο Εγχόρδων σε Φα μείζονα («Αμερικάνικο»), το Κουιντέτο Εγχόρδων σε Μι ύφεση μείζονα καθώς και μία σονατίνα για βιολί και πιάνο.

Το 1895 και σε ένα διάστημα μόλις τριών μηνών, ο Ντβόρζακ γράφει το περίφημο  Κονσέρτο για βιολοντσέλο σε Σι ελάσσονα. Η νοσταλγία και η αυξανόμενη αναγνώρισή του στην Ευρώπη (είχε γίνει επίτιμο μέλος του Gesellschaft der Musikfreunde στην Βιέννη) είναι οι αιτίες που τον ωθούν να πάρει το δρόμο της επιστροφής για την πατρίδα κι έτσι, πριν το τέλος της άνοιξης επιστρέφει στη Βοημία.

Κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών της ζωής του ο Ντβόρζακ αφοσιώνεται στην σύνθεση όπερας και μουσικής δωματίου. Το 1896 επισκέπτεται το Λονδίνο για τελευταία φορά, για να παραστεί στην πρεμιέρα του κοντσέρτου για βιολοντσέλο.

Το 1901 διορίζεται διευθυντής στο ωδείο της Πράγας, μια θέση που κατείχε μέχρι το θάνατο του, (καρδιακή ανεπάρκεια) το 1904.

Έχει ταφεί στο Κοιμητήριο, [Vysehrad], Βίσεχραντ της Πράγας, και στον τάφο του υπάρχει προτομή του, δημιουργία του Τσέχου γλύπτη Λάντισλαβ Σάλουν.